تفسیر تست های ویروسی هپاتیت B

 (نکاتي کاربردي وجدولي جالب)

انسان تنهاميزبان اين ويروس است.دوره نهفتگي هپاتيت B حدود 50 تا 180 روزست که به مقدار ويروس واردشده  و راه ورود آن به بدن بستگي دارد.راههاي غيرپوستي،دوره نهفتگي طولانيتري دارند.آغازبيماري تدريجي است وتب بالاي 38 درجه نيز کمتر ديده ميشود.بروزاين بيماري بيشتر در سنين 15تا29 سالگي است وغالبا"بعلت رفتارهاي جنسي واعتيادست.اين بيماري درتمام فصول سال شايعست.آغازعلائم با تهوع ،استفراغ،بي اشتهايي وتب خفيف استکه حدود 3 تا 4 هفته پس ازتماس با ويروس اتفاق ميافتد و سپس فرد واردفاز حاد بيماري يعني بروز يرقان ميگردد.

*** تستHBs Ag  در طول دوره باليني بيماري مثبت باقي ميماند و سپس منفي ميشودمگراينکه فرد به هپاتيت فعال مزمن يا مهاجم مبتلا شود(تقريبا15%موارد).2هفته بعدازمنفي شدن اين تست،HBs Ab  مثبت ميشود به اين 2هفته ، فاز ويندو(پنجره) گفته ميشود. افزايش آنزيمهاي کبدي يک ماه پس از ورود ويروس به بدن صورت ميگيرد و بين يکماه تا 6ماه ادامه خواهد داشت.درابتداي د وره کمون بطور همزمان يا مدت کوتاهي پس ازمثبت شدن HBs Ag، تستهاي HBV DNA و HBe Ag مثبت ميشوندکه نشاندهنده مرحله ويرمي (ويروس در خون)است و حداکثرعفونت زايي نيزدراين مر حله است. پيش از منفي شدن HBs Ag ابتدا HBe Ag منفي ميشود و سپس HBe Ab مثبت ميگرددکه نشاندهنده شروع مرحله تخفيف علائم بالينياست.

*** ناقل به کسي گفته ميشود که تست  HBs Ag  بيشتراز6 ماه در حضورهمزمان با HBe Ag  و يا HBe Ab  مثبت باقي بماند.تازمانيکه آزمايش  HBs Ag مثبت است مقادير اندکي از ويروس درسرم فرد ناقل ، قابل شناسايي خواهد بود.برخي ازافراد ناقل ممکن است وارد فاز هپاتيت مزمن شوند  که د ر اين صورت متاسفانه علاوه برمثبت بودن تستهاي فوق ، افزايش سطح آنزيمهاي کبدي و بزرگ شدن کبداتفاق خواهد افتاد.

*** 95 % از نوزاداني که در بدو تولدآلوده شده اند وارد فاز ناقل مزمن (دائمي) ميشوند و معمولا" براي تمام عمر در اين فاز باقي ميمانند.اين افراد در سنين بزرگسالي مستعد ابتلا به بيماري کبدي و کارسينوم هپاتوسلولار هستند.براي پيشگيري از اين مسئله بايد سريعا" واکسيناسيون نوزاد در همان هفته اول زندگي نوزاد انجام شود.

*** بدليل پوشيدن شدن HBc Ag  توسط آنتي ژنهاي سطحي ، اين آنتي ژن بشکل روتين در آزمايشگاهها قابل اندازه گيري نيست.

*** زناني که حامل ويروس هپاتيت B هستند ويا در دوره حاملگي به آن مبتلا ميشوند ميتوانند ويروس را ازطريق کانال زايمان به نوزاد منتقل کنند(انتقال از جفت وجود ندارد). لذا بايد در بدو تولدنوزاد بطورهمزمان واکسن هپاتيت B (براي ايمني فعال) و ايمونوگلوبولين اختصاصي هپاتيت B     ( براي ايمني پاسيو) رابه نوزاد تزريق کرد.اين درمان بايد طي 12ساعت پس از تولد نوزاد انجام شودزيرا با انجام آن ،مادر بدون هيچ مشکلي ميتواند به نوزاد خود شير دهد.

*** احتمال انتقال ويروس هپاتيت B درمادران HBs Ag  مثبت 20% و در مادران HBe Ag  مثبت حدود 90% است.

*** فقط 1% بيماران مبتلا به هپاتيت B (آنهايي که دچار نقص سيستم ايمني هستند ويا مبتلا به فرم برق آسا وتهاجمي ميشوند) نياز بدرمان دارند.

*** بيماران مبتلا به هپاتيت مزمن که در آنها سطح آنزيمهاي کبدي بويژه SGPT بطور پايدار افزايش يافته است و DNA HBV مثبت دارند،بايد مورد درمان قرار گيرند.

جدول خلاصه شده تفسيرآزمايشات سرولوژيک هپاتيت B