فلوبایوویر دارویی برای مقابله با آنفلوآنزا

فلوبایوویر دارویی است که جهت درمان عفونت آنفولانزا در بیماران با سن بیش از یکسال به كار مي رود. همچنين جهت پیشگیری از آنفولانزا در بيماران با سن بيش از ۱۳ نیز سال به كار مي رود.

گردآوری – نبض ما

اوسلتامیویر که با نام های تجاری تامی فلو  و فلوبایوویر نیز شناخته می شود، دارویی است که برای درمان بیماری آنفلوآنزا در داروخانه های کشور عرضه می شود.

فلوبایوویر یک داروی ضد ویروس است که به صورت کپسول های ۵ میلی گرمی با دوز روزانه ۱ کپسول و به مدت ۱۰ روز در افرادبیمار استفاده شده و به عنوان داروی اصلی پیشگیری و درمان آنفلوآنزای H1N1 شناخته می شود.

فلوبایوویر با توجه به تجویز پزشک برای تمامی کسانی که در معرض آلودگی ویروس هستند قابل تجویز است و حتی استفاده از آن برای بیماران سرپایی نیز مجاز خواهد بود. مصرف این دارو برای کسانی که در معرض این بیماری هستند مانند خانواده هایی که مریض مبتلا به آنفولانزا در منزل دارنند و یادر مراکزی که بیماری به صورت فراگیر وجود دارد مانند کادر درمانی بیمارستان ها و مراکز درمانی باید انجام شود و لذا مصرف آن برای پیشگیری از بیماری در تمامی افراد جامعه توصیه نمی شود.

مكانيسم اثر فلوبایوویر

استاميوير در كبد به فرم فعال اسلتاميوير كربوكسيلاز هيدروليز مي‌ شود. اسلتاميويركربوكسيلاز آنزيم نورآمينيداز را در ذرات ويروس آنفلوانزا مهار مي‌ كند. تصور مي‌ شود اين عمل جلوي نسخه برداري ويروس را احتمالاً از طريق دخالت در تجمع ذرات ويروس و آزاد سازي از سلول ميزبان مي‌ گيرد.

جذب

پس از مصرف خوراكي خوب جذب مي‌ شود. بيش از ۷۵% دوز به‌ صورت اسلتاميويركربوكسيلاز وارد جريان خون سيستميك مي‌ شود. حداكثر غلظت اسلتاميوير ۶۵٫۲ nanograms/ml است در حالي كه براي اسلتاميويركربوكسيلاز ۳۴۸ nanograms/ml است.

پخش

ميزان اتصال به پروتئين آنها هم براي اسلتاميوير (۴۲%) و هم اسلتاميويركربوكسيلاز (۳۰%) كم است. حجم پخش اسلتاميوير كربوكسيلاز ۲۳ -۲۶ ليتر است.

متابوليسم

اسلتاميوير بطور وسيعي توسط استرازهاي كبدي به تركيب فعال آن اسلتاميويركربوكسيلاز، متابوليزه مي‌ شود.

دفع

اسلتاميويركربوكسيلاز بيشتر توسط فيلتراسيون گلومرولي و ترشح توبولي از طريق ادرار دفع مي‌ شود. كمتر از ۲۰% دوز خوراكي از طريق مدفوع دفع مي‌ شود.

اشكال دارويي فلوبایوویر

Capsule: 75mg

Powder for solution: 60 mg/5ml

نكات قابل توصيه به بيمار

به بيماران توصيه می شود براي دريافت درمان در طي دو روز شروع نشانه‌ها مراجعه كنند.

به بيمار توصيه می شود دوره پنج روزه درمان را كامل كنند حتي با احساس بهبودي.

اسلتاميوير مي‌ تواند با غذا و يا بدون غذا خورده شود و عوارض گوارشي حالت تهوع و استفراغ با مصرف بعد از غذا كاهش مي‌ يابد.

به بيمار توصيه می شود دوز فراموش شده را به محض يادآوري مصرف كند. مگر اينكه دو ساعت به مصرف دوز بعدي مانده باشد در اين صورت دوز بعدي در زمان مشخص شده از قبل استفاده گردد.

این دارو جايگزين واكسن آنفلوانزا نمي‌ شود. اگر بيمار در ريسك آنفلوانزا مي‌ باشد بايد هر پائيز واكسن آن را دريافت كند.

كاهش دوز در بيماران مسن نياز نيست مگر اينكه كليرانس كليوي به كمتر از ۳۰ ml/min برسد.

برای خانم های شیرده مشخص نيست كه دارو در شير ترشح مي‌ شود. لذا تصمیم بر اساس منافع مضرات احتمالی بر عهده پزشک است.

ملاحظات اختصاصي

اسلتاميوير ظاهرا با پاسخ ايمني هومورال كه بطور نرمال به ويروس آنفلوانزا داده مي‌ شود تداخل ندارد.

اثربخشي اسلتاميوير عليه ويروسهاي آنفلوانزاي تيپ B , A در مطالعات باليني به اثبات رسيده است. شواهدي مبني بر حمايت از مصرف دارو در درمان ديگر عفونتهاي ويروسي در دست نيست.

مصرف اسلتاميوير با غذا باعث تسكين عوارض گوارشي دارو مي‌ شود.

عوارض جانبی فلوبایوویر

سرگیجه، سردرد، بی­خوابی، تهوع، استفراغ، دردشکمی، اسهال، برونشیت، سرفه، اختلال شنوائی، خستگی، سینوزیت، درماتیت، لنفادنوپاتی، بثورات پوستی

میزان مصرف فلوبایوویر

مقدار مصرف هر دارو را پزشك تعيين مي‌كند و جدا از خوددرماني بپرهيزيد.